در این کتاب آمده است: خواجه عمیدالملک کندری، فقیه، شاعر و دیوان سالار ایرانی قرن پنجم هجری قمری با پیشنهاد امام موفق هروی رئیس شافعیان نیشابور برای امور دیوانی به سلطان طغرل سلجوقی معرفی شد و در نهایت به مقام وزارت رسید. وی مدت بیست سال امور دیوانی و صدر اعظمی را با کمال اقتدار برعهده داشت اما به دلیل دخالت در اختلافات مذهبی با شافعیان اشعری و دشمنی های خواجه نظام الملک توسی در زمان پادشاهی آلب ارسلان دستگیر و به جرم واهی به قتل رسید. خواند میر نوشته است : خون او را با جدا کردن سرش در مرو ریختند، جسدش را به کندر فرستادند، سر و دماغ او را در نیشابور دفن کردند و پوستش را کاه کرده به کرمان نزد نظام الملک توسی فرستادند...
